منار : لا صدق ما هى بتيجى مع العمى طباش
...هشام: المكان حلو قوى مش كده
منار : لا ده خنيق
هشام: دنا إختارته بالذات عشان عارف إنك بتحبى الأماكن الكلاسيك
منار: الله يمسيك بالخير يا صلاح
هشام : مين صلاح ده ؟
منار : ده حبيبى الأولانى
هشام : وإيه اللى فكرك بيه
منار : لأ انا دايما فاكراه أصل قصتنا فظيعه
هشام : وإيه اللى خلاكى تسيبيه ( بروح أهلك فى سره ) ..... يا حبيبتى
منار : ولا حاجة أصل شخصيته كانت قويه وانا مش بحب الراجل اللى عنده شخصيه
هشام : عشان كده بتحبينى ياروحى
منار : طبعا يا حياتى هو انا عرفت معنى الحب غير معاك
هشام : يا سلام عالكلام الجميل
منار : الله يمسيك بالخير يا طارق
هشام : لاحول ولاقوة الا بالله مين طارق ده
منار : ده حبيبى وانا فى إعدادى
هشام : ولسه فاكراه
منار : طبعا وطارق يتنسى كان بيموت فى كلامى الحلو
هشام : كل الناس لازم يموتوا فيكى يا روحى
منار : مش هنطلب حاجة
هشام : جرسون ممكن نطلب
الجرسون : تحت أمرك يافندم
هشام : تطلبى إيه يا حبيبتى انا هاخد مانجة
منار : انا هاخد فراوله على استفندى
هشام : إيه الطلب العجيب ده
منار : اصله بيفكرنى بمعتز
هشام : دا لازم حبيبك وانتى بتلمى المحصول
منار : اشمعنى يعنى
هشام : عشان اليوستفندى وكدا
منار : ههههه يخرب عقلك دنتا عارف عنى كل حاجة
هشام : ماتسيبينا من الناس دى وتعالى نفكر فى بعضنا بقى
منار : انت اللى فى القلب يا شوشو
هشام يمد يده ممسكا بيد منار قليلا ثم ينتقل للكرسى المجاور لها ويتبادلان الحديث وأثناء غفلة من الجميع يقترب منها ويطبع قبله على جبينها تغمض عيناها بعدها وتركن برأسها إلى الكرسى وتهمس يا سلام الله يمسيك بالخير يا عبد الخالق
يهب هشام من مقعده أثناء أقتراب الجرسون بالمشروبات ويحمل كوب الفراوله بالأستفندى ويقلبه على دماغ منار ويقولها يلعن أبو صلاح على أبو طارق على أبو معتز على أبو عبد الخالق على أبوكى إنتى كمان ويخرج مسرعا من الكافيه
تنظر منار للجرسون وتضحك فى رومانسية وتقول له بموت فى عصبيته
الله يمسيك بالخير يا علاء .