اصعب فراق عرفه البشر
كان يوم من الايام فى بنت وى ولد بيحبو بعض
كلمة حب كانت قليله على حبهم
كل اصحبهم كانو بيحسدوهم على السعاده والامل الى هم فيه
دى بدايه القصه
البت حبة الولد من وهم فى الروضه هو كان اكبر منها بى شوى
وهو كمان حبها كانو مع بعض علطول كانو صغار
بس قلبهم كان كبير
وفى يوم من الايام البنت سافرت على بلد تانى تكمل تعلمها
وعمرها مانسية صدقها الى كان فى الروضه معها
رغم انهم بعدو عن بعض وقت كبير اوى
وفى يوم هو سافر هذا البلد الى فيها البنت سافر عشان
البنت دور عليها ولقها البنت اول لم شافته حسة نفس الاحساس
الى كانت بتحسه وهيه معه وهو كمان رغم ان كبرو وشكلهم التغير عرفو بعض
اول كلمه قلتها له وحشتنى اوى
عمر ما صورتك ما بعدة عن خيالى وكانت معى علطول
وهو قلها نفس الكلام
احسسهم كان واحد حت كلمهم كانو سعات يقولو نفس الكلام فى لحظه وحده
من ساعت ما قبلها وهو ما فرقها وفضلو علطول مع بعض
كل اصحابهم واهلهم كانو سعدا بيهم لانهم بعد ما فرقو بعض رجعو تانى وحبهم كان اقوى من الاول
وفى يوم كانو ريحين يتفسحو بى السياره
وهم فى منتها الحب والسعاده والفرح انهم مع بعض
وبيحمدو ربنا انه جمع بين قلبهم من تانى
عملو حادث سير والولد كان بيحتضر والبنت كانت حلته الصحيه مستقره
خرجتو برات السياره وقعدة جنبه كل شى جوها بيقوله لا تروح حبيبى
وهيه عمله تقول له انشاء الله هتكون كويس
فا قله بدى احكى معك اقولك شى بس مو تقطعى كلامى
قلها حبيتك بجد انتى عشقى الوحيد عمرى ما حبيت حدى قدما حبيتك
كلمة حب فيكى قليله عليكى انا بحبك وبعشقق حت اخر نفس في جسدى
راحة البنت قلتله حبيبى انت كل شى فى عمرى
واوعد انى عمرى ما هكون لى حدى غيرك
الولد بص فى عيونها وقلها بكل حب بحبك
وبعدين اتشاهد
هو روحه كانت بتروح وهيه روحها راحة معها
فضلة تسرخ وتقول متسبنيش ياحبيبى
خليك جنبى
متسبنيس يا حبيبى ماتسبنيس ياحبيبى
مات الولد وعاشة البنت فى الحزن بتموت فى اليوم مليون مره
وكل يوم بتحبه اكثر من الى فات
رغم موته اخلصتله
بعد ما مات بفطره البنت تعبت وراحة المشفى
عرفة ان جلها مرض فى القلب موفى امل فى علاج هيد المرض
اول كلمه قلتها اول ما عرفة انها مريضه
قالة الحمدلله على كل شى
قلبى ما قدر على فراق حبيبى فاتعب من بعده
من يومها والبنت سكنها الخزن لان حبيبها كان عمرها كله