انى عمرى ما كنت خايف
خير وشر بيمشوا جنبى
افرق بينهم وابقى عارف
بحب ابيض وبحب اسود
بس بحب وقلبى شايف
هقول لبنتى ان الخيانه
بتبقى عضو فى جسم تالف
بحب بلدى واعشق ترابها
وعلى حمايتها انا كنت حالف
بروحى افدى وبدمى افدى
ووسط الف عدو واقف
هقول لبنتى انا كنت شاب
أربى دقن وأربى سالف
بس عمرى ماكنت هايف
هقول لبنتى لما تكبر
ان قلبى مكنش خفيف
كنت بحارب القوى
لجل ما احمى الضعيف
هحكيلها على ناس كانت تآاسى
لجل ما تلاقى الرغيف
وناس تعيش اصعب حياه
تنام فى ركن على الرصيف
بس اصله كان شريف
ولا هو فهمها غلط
يمكن عاجز او كفيف
بس برده اسمه نايم
على الرصيف
هقول لبنتى لما تكبر
على الجوامع والكنايس والشهيد
وانى لما كنت انجح
يومى يبقى الف عيد
هقول لبنتى انا كنت واقف
فى ارض صلبه بس كان عضمى حديد
جيبى مليان جيبى فاض
مش هتفرق المهم انى سعيد
ماشى فى وسط ريح قويه
بس عزمى كان شديد
بحب بلدى واموت فى بلدى
وكنت عارف انه اكيد
هييجى يوم ويتلغى زمن العبيد
ومحدش يقولى انه اتلغى
ده كلام بنضحك بيه على نفسنا
بس الحقيقه فكر دقيقه
هتلاقينا كلنا بنلف حوالين بعضنا
وهتلاقينا زى العبيد وايه الجديد
هى الدنيا وكله عارف
هقول لبنتى لما تكبر
انى عمرى ما كنت خايف