من مذكرات طالب اعدادي وثانوي ثم جامعي
انسان عادي خالص
كان طالب فى مدرسة اعدادي
كان دايما كله حياته ضحك وهزار وحب واصحاب ولعب
عمره ما كان يعرف في يوم انه ممكن يقع فى الحب كده
ابتسامته كانت اغلبية حياته
كل حاجة عنده انه يذاكر ولما يعرف حد بيجيب مجموع اكتر منه
يحاول دايما انه يقرب منه ويبقي زيه فى المذاكرة ويحاول يبقي افضل كمان
يعتبر ما كنش فيه مدرس او مدرسة او حتى مدير ما كانش يعرفه
مش عشان بس بيذاكر
دا عشان كان مناكف اوي
ويحب يعمل مقالب بس عشان الهزار
كل اللى يعرفه عن الحب
كلمة بتنكتب وخلاص
حرفين ما لهمش معني
زي اي كلمة بيشوفها واتعلم يكتبها فى دراسته
واللى يعرفه كمان عن الحب
ان صاحبه ده بيقول انا بحب البنت دي
التاني ده اصحابه عارفين ان البنت دي بتاعته
وده كمان معجب اوي بعيون البنت دي
كان كلها حاجت عادية جدا
لحد ما حصل فى يوم من الايام غير كله مسار حياته وتفكيره
غييييييير كل حاجة فيه
بقي كتير دلوقتى يحب يمشي لوحدة بعد لما ما كنش بيسكت ابدا
احلي حاجة بيحبها دلوقتى
لما تبقي النجوم كتيرة فى السما ويكون واقف فى اعلي مكان فى البلد ويكون فيها الليل كله حوليه
فلما يشوف نجمة جنب نجمة منورة العالم فوق
بيبقي مش ع الارض ولو حتى مجرد بعقله
مع انه بيقول كمان
"لو ماكنش اعلي مكان فى البلد
بحب اوي يكون اقرب مكان للبنت دي"
اليوم ده كان او لما عرف مدرسة جاية من السعودية و..................
يتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بع